گر لب نزدی به آب دریا عباس

دریای ادب میان لب های تو بود

حیف تو چشم های زینب کش تو

بی بی همه دم محو تماشای توبود

حتی ادب از تو با ادب شد آقا

خلق اادب از گرد کف پای تو بود

هرچند تویی گل پسر ام بنین

ته چهره فاطمه به سیمای تو بود

نازد به توان بازوانت حیدر

عباس شگفت این معمای تو بود

زیباست اگر چه حضرت ثارلله

با این همه مست روی زیبای تو بود

دیدم که شبی برات من منتظر

یک مهر حسین و نم امضای تو بود