چقدر غافلیم

می آیی ، میروی

در جمع ها حاضر میشوی

گشتی میزنی در کوچه های شهرمان

اما دلشکسته تر از آمدنت باز میگردی

هیچ کس به یادت نیست

گاهی جرقه ای در ذهن میشوی

ولی زود فراموش میگردی

روزمره گی

مریضیه همه گیری است عزیزم

ما وقت فکر کردن

آری فکر کردن به تور اهم نداریم

دعا پیش کش

میدویم

سریع تر از دوندگان مسابقات صد متر سرعت

قوی تر از دوندگان ماراتن

فقط برای یک لقمه نان

دعا کن فقط بدویم

شرمنده ام

گاهی جای دویدن

همدیگر را می دریم

فقط برای یک لقمه نان

آقای من

ببخش که در روزمرگی ما جایی برای شما خالی نیست

ببخش

آقا جان

دوستت دارم

یا علی